Update na 4 maanden: Het werk

Ik besef me vanaf een maand of 2 telkens weer hoe lang ik al in het Midden-Oosten, in een totaal andere wereld dan in Nederland ben!
Ten eerste: meer dan hoog tijd voor een nieuwe update!
En de mensen die me vrij goed kennen weten ook dat ik, sinds ik besef dat de tijd hier vliegt, ook aan het nadenken blijf hoe ik ervoor sta t.a.v. van mijn (werk)doelen en verwachtingen.

In september ben ik al bezig geweest met een (niet afgemaakt) verhaaltje voor mijn waarbenjij.nu pagina, en het is dan ook leuk om terug te lezen dat ik voor mijn gevoel stappen maak.
Qua werkdoelen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik hoop dat 6 maanden lang genoeg zijn om te leren wat ik hier wil leren. Ik zal een paar doelen proberen te noemen:
- Eigenlijk fungeren wij deels als een soort eerste hulp voor alle geregistreerde atleten in Qatar en ook voor de Internationale Atleten als ze in Qatar gezien willen worden. De enorme berg aan subacute blessures, waar ik mezelf niet zeker over voelde tijdens teambegeleiding, omdat je ze in Nederland niet zo vaak ziet, is dus enorm. Gelukkig voor mij, is de basisbelastbaarheid van de atleet in het Midden-Oosten gemiddeld genomen ook niet zo hoog als in Nederland, dus de blessures zijn ook geregeld mooie ‘boekvoorbeelden’ en komen in mooie aantallen voor. Met de mogelijkheden die we in Aspetar hebben op het gebied van imaging (echo, MRI, CT, röntgenfoto) met een extreem korte wachttijd, de overlegmogelijkheden met Internationale kanjers/collega’s met een berg aan ervaring, de fantastische revalidatiemogelijkheden en de mogelijkheid tot frequente follow-up krijg ik dus een berg aan ervaring in mijn schoot geworpen en leer ik elke dag een hoop. Ik weet nu ook wat de meerwaarde van imaging voor de sportarts is, dus tot nu toe verwart de gemiddelde dag mij meer, dan dat ik me echt zeker voel. Hopelijk haal ik dit doel dus in 6 maanden. Tegenwoordig bezit ik wel de nieuwste versie van ‘Clinical Sports Medicine’ (voor mij de sportgeneeskundebijbel), aangezien ik zo dom was om met een verlopen editie door de gangen te lopen terwijl de auteur van dit boek ook door diezelfde gangen loopt. Aangezien het ook nog een vrij dik boek is en de nieuwste versie een duidelijk andere kleur kaft heeft, hielp verbergen tussen mijn andere paperassen helaas niet en werd ik na een week of 4 toch op heterdaad betrapt. In plaats van mij een standje te geven dat ik ‘outdated’ literatuur gebruik en mij nooit meer aan te kijken (wat ik me goed voor kan stellen), voelde de auteur zich beschaamd en lag er de volgende dag de nieuwste versie voor me klaar met de vraag of ik wel wilde doorgeven of er zaken missen of nog uitgebreider of minder uitgebreid besproken kunnen worden.
- Dat is het tweede mooie aan deze plek wat mij ook wel verwart: alle ‘grootheden’ die allemaal even aardig zijn en zelf een wandelende encyclopedie zijn, waardoor ik merk hoe gretig ik moet blijven om bij te lezen, research bij te houden etc etc. Die ‘grootheden’ zijn niet alleen mijn collega’s die altijd de tijd nemen om mijn vragen te beantwoorden, te luisteren naar een voor mij nieuwe casus die zij al vaak gezien hebben, of om gewoon even te sparren tijdens een kopje koffie in de Juice Bar. Die ‘grootheden’ worden ook ingevlogen. Naast de wekelijkse tuesday lecture, de frequente Journal Clubs en Clinical Case presentaties, deel ik graag 1 congres voorbeeld met jullie: Tijdens een IOC cardiology course had ik een ochtendje geen poli en dus de mogelijkheid om in de zaal plaats te nemen. De sportcardiologie is een van mijn interesse gebieden en ik heb 3 auteurs waar ik veel van gelezen heb en die toch wel een soort van voorbeeld voor mij zijn. Deze 3 auteurs gaven binnen 1,5 uur tijd alle drie een presentatie… Wauw! Mijn tweede doel: hoe blijf ik leren en hoe houd ik mezelf up to date na mijn opleiding krijgt dus ook al meer vorm☺.
- Een van de redenen dat ik 4,5 jaar geleden voor de Sportgeneeskunde heb gekozen is het jonge vakgebied wat nog meer (wetenschappelijke) fundering nodig heeft en waar je dus mee kunt helpen aan de ontwikkeling hiervan. Nu was het hoog tijd om ook zelf eens te proberen in zo’n journal te komen, dus mijn plan was eindelijk eens een artikel af te schrijven (derde doel). Toen een van de sportartsen mij in het begin van het fellowship vroeg of ik een artikel over zwemblessures zou willen schrijven, vanwege de World Cup en het WK korte baan die in augustus en december in Doha gehouden worden, was dit natuurlijk een uitgelezen kans. Het lijkt niet 1 van mijn talenten te zijn, maar ook worstelen is erg goed en leerzaam voor je, zeker als je dit mag doen met ambitieuze collega’s met veel klinische en wetenschappelijke ervaring in het zwemmen die ik (nog) mis. 1,5 week geleden heb ik het artikel gesubmit voor het Aspetar Journal en zoals het er nu op lijkt wordt dit gedrukt voor het WK en zal het tijdens het WK overal in het zwembad liggen. Ikzelf ben tijdens de World Cup en mag ook tijdens het WK een van de 4 toernooiartsen zijn voor alle Internationale atleten en delegates. Als iemand me dit een jaar geleden had verteld had ik hem toch voor gek verklaard… Het feit dat een van mijn beste vriendinnetjes zich geplaatst heeft voor dit WK en er dus ook zal zijn (en als model voor een aantal foto’s in ons artikel heeft gestaan), maakt het feest nog mooier dan mooi! Ook met het zwemonderzoek zijn we aan schrijven toe, dus daar ga ik me mijn resterende tijd op storten!
- Inmiddels heb ik ook mijn eerste presentatie in het Engels mogen geven: toch wel een overwinning op mezelf!

Concluderend tot nu toe: ik had geen betere keuze kunnen maken voor dit halve jaar en maak daadwerkelijk ook stappen en boek vooruitgang op de punten waar ik mezelf op wilde ontwikkelen. Ik hoop dat de doelen die ik mezelf gesteld heb reëel zijn voor 6 maanden, maar door de faciliteiten en werkomgeving kan ik me in ieder geval ontwikkelen in een tempo waarmee zelfs ik op een sprinter begin te lijken.

Zeer binnenkort zal ik ook eens een update plaatsen over mijn leven buiten het werk. Want, het lijkt er misschien niet op na mijn verhalen tot nu toe, maar ook dat is er;).